picap

وقتي كه اعتماد من از ريسمان سست عدالت آويزان بود

و در تمام شهر

قلب چراغ هاي مرا تكه تكه مي كردند

وقتي كه چشم هاي كودكانه ي عشق مرا

با دستمال تيره ي قانون مي بستند

و از شقيقه هاي مضطرب آرزوي من

فواره هاي خون به بيرون مي پاشيد

وقتي كه زندگي من ديگر

چيزي نبود . هيچ چيز به جز

تيك تيك ساعت ديواري

دريافتم بايد بايد بايد

ديوانه وار دوست بدارم

تو را دوست ندارم نه دوستت ندارم!

اما هنگامي كه نيستي

غمگينم!

تو رادوست ندارم !

امانميدانم چرا....

آنچه ميكني در نظرم بي همتا جلوه ميكند !

و بارها در تنهايي از خود پرسيده ام

چرا آنهايي كه دوستشان دارم بيشتر شبيه تو نيستند...

تو رادوست ندارم !

اما هنگامي كه نيستي از هرصدايي بيزارم

حتي اگر صداي آناني باشد كه دوستشان دارم

زيراصداي آنها طنين آهنگين صدايت را در گوشم ميشكنند !

تو رادوست ندارم !

اماچشمان گويايت بيش ازهر چشم ديگري

بين من و آسمان آبي قرار ميگيرد...

آه ميدانم كه دوستت ندارم

اما افسوس ...

ديگران دل ساده ام را كمتر باور دارند

و چه بسا به هنگام گذر

ميبينم كه بر من ميخندند

زيرا آشكارا مينگرند

نگاهم به دنبال توست...

خدايا عاشقان را با غم عشق آشنا كن

ز غم‌هاي دگر غير از غم عشقت رها كن

تو خود گفتي كه در قلب شكسته خانه داري

شكسته قلب من جانا به عهد خود وفا كن

خدايا بي پناهم، ز تو جز تو نخواهم

اگر عشقت گناهست ببين غرق گناهم

دو دست دعا فرا برده‌ام بسوي آسمانها

كه تا پر كشم به باغ غمت رها در كهكشانها

چو نيلوفر عاشقانه چونان مي‌پيچم به پاي تو

كه سر تا پا بشكفد گل ز هر بندم در هواي تو

بدست ياري اگر كه نگيري تو دست دلم را دگر كه بگيرد ؟!

به آه و زاري اگر نپذيري شكست دلم را دگر كه پذيرد ؟!

مـا كه بـه هم نمي رسيم ، بسه ديگه بـذار بـرم

كي گفته بود به جرم عشق يه عمري پرپرت كنم؟

حيف تو نيست ، كنج قفس چادر غم سرت كنم؟

مـن نـه قلنـدر شبـم ، نـه قهـرمـان قصـه هـا

نـه برده ي حلقه به گوش ، نه ناجي فرشته ها

تـو ايـن دو روز زنـدگـي ، شبيـه مـن فـراوونـه

يه لحظه چشمات و ببند گذشتن از من آسونه

من عاشقم همين و بس ، غصه نداره بي كسي

قشنگي قسمت ماست كه ما به هم نمي رسيم

خوشا دردي كه درمانش تو باشي

خوشا راهي كه پايانش تو باشي

خوشا چشمي كه رخسار تو بيند

خوشا ملكي كه سلطانش تو باشي

خوشا آن دل كه دلدارش تو گردي

خوشا جاني كه جانانش تو باشي

مشو پنهان از آن عاشق كه پيوست

همه پيدا و پنهانش تو باشي

براي آن به ترك جان بگويد

دل بيچاره تا جانش تو باشي

اين دل نوشته ها را دوستش دارم

همه ي اين كلمات و وازه ها را...كه نه !

كه تمامي مقصود دلم را...

اهل روزگار بدانند كه من او را دوست مي دارم

هنوز عطر نگاه او با من است

براي من يعني تمناي او

هنوز آن گوشه هاي ناياب دلم

براي بودن با او بي قرار است

هنوز نامش عزيزترين قشنگي هاست

در اين اوقات ناخوش دلتنگي ها...

نام عشق را كه مي بري

آفتاب احترام مي كند

نبض آب تند مي زند

موج ها قيام مي كنند

نام عشق را كه مي بري

سنگ هم بي قرار مي شود

كوه سر به خاك مي نهد

آسمان سجود مي كند

شب سپيد مي شود

سرو خود پرست سر به زير مي شود

نام عشق را كه مي بري

گريه ناگزير مي شود

عاقبت دل به عاشقي صادقانه اعتراف مي كند...

بي تو يك روز در اين فاصله ها خواهم مــرد

مثل يك بيت ته قافيـــــه ها خواهم مــرد

تـــــو كه رفتي همه ثانيه هـــا سايه شدنـــد

سايه در سايه آن ثانيه ها خـــواهم مــرد

شعله هــا بي تو ز بـــي رنگي دريــــا گفـتند

موج در موج در اين خاطره ها خواهم مرد

گـــــم شدم در قـــدم دوري چشمان بهــــــار

بي تو يك روز در اين فاصله ها خواهم مرد... !