ساقيا در ساغر هستي شراب ناب نيست
وآنچه در جام شفق بيني به جز خوناب نيست
جلوه صبح و شكرخند گل و آواي چنگ دلگشا باشد
ولي چون صحبت احباب نيست
زندگي خوش تر بود در پرده وهم و خيال
صبح روشن را صفاي سايه مهتاب نيست
گر تو را با ما تعلق نيست ما را شوق هست
ور تو را بي ما صبوري هست ما را تاب نيست
به لب هايم مزن قفل خموشي
كه در دل قصه اي نا گفته دارم
ز پايم باز كن بند گران را
كزين سودا دلي آشفته دارم
عاشقت خواهم ماند بي آنكه بداني
دوستت خواهم داشت بي آنكه بگويم
درد دل خواهم گفت بي هيچ كلامي
گوش خواهم داد بي هيچ سخني
در آغوشت خواهم گريست بي آنكه حس كني
در تو ذوب خواهم شد بي هيچ حرارتي
اينگونه شايد احساساتم نميرد
گفتم خموش " آري " و همچون نسيم صبح
لرزان و بيقرار وزيدم به سوي تو
اما تو هيچ بودي و ديدم هنوز هم
در سينه هيچ نيست به جز آرزوي تو
آه بگذار گم شوم در تو
كس نيابد دگر نشانه ي من
آه بگذار زين دريچه ي باز
خفته بر بال گرم روياها
همره روزها سفر گيرم
بگريزم ز مرز دنياها
با من باش , با من بيا و بمان , كه من بدون تو
به روزگار , تلخ , سرد , اندوه وار
فقط نگاه ميكنم...
