picap

              ديگر از هرچه هست بيزارم مثل ابر بهار مي بارم

بر من مپسند ، خوار اين خاك شدن

دلبسته اين ديار بي يار شدن

من در طلبت روز و شبم يكسان است

درد است ميان كافران زار شدن

شيدايي من بهر تمناي تو بود

بي تابم و خواهان گرفتار شدن

راضي نيم از سكوت خويشم جانا!

وقت است از اين غمكده آزاد شدن

هستي اگر چه اين چنين غماز است

بر من مپسند ، خوار اين خاك شدن

سردي ولي كنار تو با شعله ها هم نفسم

شبي كويريم ولي با تو به بارون مي رسم

تلخي ولي با بودنت ديوونه ميشم دم به دم

شيريني زندگي رو نفس نفس حس مي كنم

ساكتي اما تو چشات غوغاي نور و شبنمه

مي ترسم از رسيدن آينده اي كه مبهمه

با تو يه دنيا شاديم اگرچه دور و بي كسم

از خشكي نگاه تو به مرز دريا مي رسم

دريا خود خود تويي كه غرق طوفان توام

شب غرق زيبايي ميشه وقتي نگاهت ميكنم

همين طور كه مي روي

به صورت مسئله اي فكر كن

كه با رفتنت پاك مي شود

مسئله اي كه ...

بي شباهت به من نيست !!!

امشب تورا حس مي كنم در سرزمين بادها، محو نگاهت مي شوم تو كيستي اي آشنا    

اي آشنا،

 
امشب چرا شعرم غريبي مي كند، با هر كه غير از ياد تو نا آشنايي مي كند،

 
در عصر بي اصل و نصب مبهوت افكار تو ام ،باور كن اي آبي ترين بهر تو من جان ميدهم

 
تو در نگاه تلخ من نقش خدا را داشتي ،گلهاي زيبا را تو در گلدان فكرم كاشتي،

 
درخلوت زردم تو را با عشق سودا مي كنم ،تصوير خوبيها تويي حيران منم،حيران منم

 
تقدير را در گوشه اي از زندگي باختم با ياد چشمان تو....

 

Götür beni gittiğin yere

 مرا ببر به هم آنجا كه خود رفتي

Bu aşk böyle bitemez

اين عشق نمي تواند چنين به پايان برسد

Bırakma , terk etme beni

مرا رها نكن، تركم نكن

Atma beni ölümlere

مرا به مرگ و نيستي نيفكن

Atma beni zülümlere

مرا به ظلمت نيفكن

Götür beni gittiğin yere

مرا ببر به هم آنجا كه خود رفتي

Sensiz ben nefes alamam

بي تو نفس كشيدن براي من ممكن نيست

Buralarda hiç duramam

اينجا ماندن براي من ممكن نيست

Tek başına yalnız kalamam

تنها ماندن بي تو ممكن نيست

Senin kokunu özlerim

در حسرت استشمام بوي تو ام

Hep yollarını gözlerim

هميشه چشم به راهت خواهم بود

Götür beni gittiğin yere

مرا ببر به هم آنجا كه خود رفتي

Aşkındır beni yaşatan

عشق توست كه مرا زنده نگه داشته

Beni hayata bağlayan

مرا به زندگي اميدوار كرده ...

اينجا چه قدر فاصله سنگين است

از زخم كاهگل تا آسمان خراش

اينجا سرود سركش فرياد

گم مي شود در حقارت " اي كاش "

اي كاش سرنوشت سپيدي رقم زند

خوشبختي مرا

اين روزها به اتفاق هاي عجيبي فكر ميكنم

به اينكه كاش مرگ پايان كبوتر بود

كاش مي توانست  در آسمان اوج گرفت

كاش مي توانست مرد

كاش مي توانست كوچ كرد از اين زمين خاكي .....

شاعر بوده اي تا به حال ؟

نه ! ميخواهم ببينم بوده اي ؟

ويراني ام را لگد نكن

اينجا جاي قدم زدن نيست!!!

لبخند مي زنم ولي كسي نمي داند كه من پر از گريه ام

پر از غصه

پر از خستگي

پر از بغض

مي خندم تا مردمان نداند كه من دارم مي ميرم از اين همه بي تفاوتي ها