picap

هزار سال به سوي تو آمدم

افسوس

هنوز دوري دور از من اي اميد محال

هنوز دوري آه از هميشه دورتري

هميشه اما در من كسي نويد دهد

كه مي رسم به تو

شايد هزارسال دگر

صداي قلب ترا

پشت آن حصار بلند

هميشه مي شنوم

هميشه سوي تو مي آيم

هميشه در راهم

هميشه مي خواهم

هميشه با توام اي جان

هميشه با من باش

هميشه اما

هرگز مباش چشم به راه

هميشه پاي بسي آرزو رسيده به سنگ

هميشه خون كسي ريخته است بر درگاه

( فريدون مشيري )

اگر مي داني در اين جهان كسي هست

كه با ديدنش رنگ رخسارت تغيير مي كند

و صداي قلبت آبرويت را به تاراج ميبرد

مهم نيست كه او مال تو باشد

مهم اين است كه فقط باشد

زندگي كند ، نفس بكشد و لذت ببرد

چشمهاي تو شفافترين بركه هاست

اما قامت من شايد آنقدر بلند

كه توي چشمهاي تو جا نمي شود

بايد براي عاشقي هايم

دريا مي جستم !

آنچه امروز نوشتم

همه تكرار مكررهاييست

كه ز عشق تو به هم بافته ام

قلمم خسته ز تكرار هجاهاي من است

آخرين شعر من ، اين واژۀ پردادن نيست

آخرين واژۀ من ، عشق تو را راندن نيست

خوب ميدانم از امروز تو را جور دگر

همچو آبي به تن خاطره خواهم پاشيد

شايد از حسرت نمناك تو يك جرعه عطش

بوسۀ پنجره را پاك كند

بعد از اين رسم تو را شكل گل ، باد ، پرنده يا آه...

ديگر از خواب نخواهم پرسيد

بعد از اين بغض نخواهد تركيد

بعد از اين قاب نگاهم حتي

رنگ انكار به چشمان ترم خواهد ريخت

من تو را نه به هوس ، نه به بي رنگي تكرار نخواهم بخشيد

بعد از اين هرچه ز تو جا مانده

بي كلام و واژه ، به شكيبايي احساس خدا مي بخشم

آخرين واژۀ تكراري من

من تو را هم به خدا مي بخشم . . .