picap

از ميان پلك هاي نيمه باز

خسته دل نگاه مي كنم

مثل موجها تو از كنار من

دور مي شوي

باز دور مي شوي

روي خط سربي افق

يك شيار نور مي شوي

با چه مي توان

عشق را به بند جاودان كشيد؟

با كدام بوسه ، با كدام لب؟

در كدام لحظه ، در كدام شب؟

" فروغ فرخزاد "

گفتمش: دل مي‏خري ؟ پرسيد چند ؟! گفتمش : دل مال تو ، تنها بخند

خنده كرد و دل ز دستانم ربود  ، تا به خود باز آمدم او رفته بود

دل ز دستش روي خاك افتاده بود … جاي پايش روي دل جا مانده بود …

دو آواي تنهاي سرگشته بوديم

رها در گذرگاه هستي

به سوي هم از دورها پر كشيديم

چه خوش لحظه هايي كه هم را شنيديم

چه خوش لحظه هايي كه در پرده ي عشق

چو يك نغمه ي شاد با هم شكفتيم

چه شبها كه در آن كهكشانهاي رنگين

ز بسياري شوق و شادي نخفتيم

تو با آن صفاي خدايي

تو با آن دل و جان سرشار از روشنايي

از اين خاكيان دور بودي

من آن مرغ شيدا

در آن باغ بالنده در عطر و رويا

بر آن شاخه هاي فرا رفته تا عالم بي خيالي

چه مغرور بودم ...

تنها لحظه اي توقف كن..!  در چشمانم بنگر ، آيا قلب من به اين بي رحمي هست كه ميگويي ..؟

تنهايي ام را با تو قسمت مي كنم سهم كمي نيست
گسترده تر از عالم تنهايي من عالمي نيست

 غم آنقدر دارم كه مي خواهم تمام فصلها را
 بر سفره ي رنگين خود بنشانمت بنشين غمي نيست

بر سفره ي رنگين خود بنشانمت بنشين غمي نيست
حواي من بر من مگير اين خودستاني را كه بي شك

تنهاتر از من در زمين و آسمانت آدمي نيست
آيينه ام را بر دهان تك تك ياران گرفتم

 تا روشنم شد : در ميان مردگانم همدمي نيست
 همواره چون من نه : فقط يك لحظه خوب من بينديش

لبريزي از گفتن ولي در هيچ سويت محرمي نيست
من قصد نفي بازي گل را و باران را ندارم

شايد به زخم من كه مي پوشم ز چشم شهر آن را
دردستهاي بي نهايت مهربانش مرهمي نيست

 شايد و يا شايد هزاران شايد ديگر اگرچه
 اينك به گوش انتظارم جز صداي مبهمي نيست 

(محمدعلي بهمني)

« من به يه چيزي اعتقاد دارم . اگه بشه بهش گفت خدا. نميدونم. ولي قدرتي وجود داره كه تمام سرنوشت ما رو رقم ميزنه . قدرتي تعيين كرده كه من اينجا باشم ٬ كارهايي كه انجام دادم و ميدم رو اونه كه تعيين ميكنه. البته ممكنه ما نتونيم كاملا دركش كنيم. هر كدوممون يه تصوري ازش داريم . منم تصورات خاص خودمو داشتم و دارم . كوچولو كه بودم فكر ميكردم خدا يه پيرمرد عاقل و باهوشه با ريش سفيد كه روي ابرهاي سفيد و تپلي نشسته ولي حالا در اين زمان خدا رو در تمام موجودات هستي مي بينم ٬ هوا٬ درختان ٬ آدمها٬ تمام مخلوقات واسه من نشانه اي از خدا هستن. من به كليسا نميرم و اعتقاد به مذهب خاصي ندارم . شايد اين مساله برميگرده به دوران كودكي من. عموي من كشيش بود و هميشه برامون در مورد جهنم و عذاب حرف ميزد. ولي من دلم ميخواد به خدا اعتقاد داشته باشم و در واقع فكر ميكنم كه اين اعتقاد رو دارم. »