picap

من آن عاشق ترين پروانه هستم
كه عهدي بر سر جان با تو بستم
تو آن شمع خرامان سوز هستي
كه چون آتش به جان من نشستي
چه خوش آن سوزشي كز يار باشد
بنازم آتشي كز دوست افتد
خوشا شب زنده داري هاي بسيار
كه در فرقت به جان هيزم بريزد
ندارم هيچ باك از آتش عشق
كه اين آتش ز مرهم خوشتر آيد

(احسان ضامني)

عشق نمي پرسه اهل كجايي فقط ميگه تو قلب من زندگي كن،عشق نمي پرسه چرا دور هستي فقط ميگه هميشه با من هستي،عشق نميگه دوستم داري؟ فقط ميگه دوستت دارم

ديوونه ي ديوونه ي تو منم،عاشق تو منم،عاشق ترين براي تو فقط منم،راستي!؟همه ي وجودمم تو هستي،آره،همه ي من تويي و بس،آره

هي سوأل و هي سوأل
هي دلم لبريز تفسير محال
هي خيالم رنگ رنگ از ياد تو
هي دلم در انتظار لحظۀ ديدار تو
هي بهانه از نبودنهاي تو
هي هراسانم فراموشم كني
چون چراغي،
با طلوع صبح خاموشم كني
هي تنم ميلرزد اينجا نيستي
سردم است و
فكر سرما نيستي
هي تو ميخندي به روياهاي من
كي تو باور ميكني شكل محبتهاي من
هي تو عشقي،
من تمنايي خموش
مي بري از ياد من هي عقل و هوش
هي به قلبم هي نزن آرام من
باش تا باشم كنارت
عشق بي پرواي من

(سوزان يگانه)

ساده و بي‏رنگ،
سراسيمه و سرد،
بي ‏تزلزل، بي‏ تاب.
از كجا آمده‏اي؟!
دخترك،
سايه ‏ات بي‏ترديد،
بي ‏تبسم، بي ‏خشم،
بي‏ هياهو و هراس از شبح آينه‏ ها.
از كجا آمده‏اي؟!
دخترك،
رنگ نگاهت آبي،
صورتت مهتابي،
گل لبخند تو ياس،
طرح اندام تو همچون پيچك،
پيچ و تابش به تن تاك جواني مانند،
نبض بي‏رنگ زمان در دستت،
ساك تو لب به لب از پنجره‏ها،
كيف دستت، پراز انديشۀ ناب،
پاك و مغرور و پر از رويايي.
از كجا آمده‏اي؟!
□
شهر ما:
سرد و عبوس است و كثيف،
كوچه ‏هايش باريك،
خانه هايش تاريك،
مردمش پرنيرنگ،
زشت و نامردم و پست.
زندگيمان:
شب يلداي دراز،
بي‏تمناي سحر.
گذران شب و روز،
بي‏ثمر، بي‏ سامان،
بي‏خيالِ دلِ همسايۀ تنها و غريب،
بي‏خبر از گذر عمر و سفر،
كارمان:
سفسته بازي و قمار،
روي پرپر شدن قاصدك تازۀ باغ.
ميفروشيم هر روز،
نان به نرخ فردا،
خون به نرخ ديروز.
ميفروشيم هر روز،
عشق،
احساس،
ترانه،
پرواز،
هرچه آيينه كه در آن لبخند.
و در انديشه‏مان:
رُفتن شب زده‏هاست،
از تن مردۀ شهر.
و چراغاني و آذين بستن،
به شب زهد فروشان زمان.
چشممان :
پرسه ‏زن و حيض،
نگامان بي ‏شرم.
ما پر از آواريم،
ما پر از زنگاريم،
و پي خانۀ ما،
روي آواز خوش قمري هاست،
ما غريبيم به شب بو، به نسيم...
□
تو كجا آمده اي؟!!

نمي داني چه دلتنگم
چه بي تابم
چه غمگينم چه تنهايم
تو را هر شب صدا كردم
نمي بيني نمي خوابم

بيا تا باورت گردد
كه بي تو كمتر از خاكم
ولي با تو به افلاكم

 دوستت دارم ، دوستت دارم
 به لطافت برگ گل
به ظرافت و زيبايي گل رز ، نرگس ، مريم
 به لطافت شبنم صبحگاهي ، به استقامت كوه ، به پختگي پير دهر
 دوستت دارم ، دوستت دارم
 به اندازه يك دنيا پر از محبت ، به تو عشق مي ورزم
 كاش كه اين عشق را با محبت پاسخ دهي
 دوستت دارم ، دوستت دارم
عشق من منتظرت مي مانم ، تا قيامت ، تا دنيا هست
 تا روزي عشقت را نثارم كني
دوستت دارم ، دوستت دارم
 مرغ عشق زيباي من
 فرسنگها از من دوري و روحم متعلق به توست
 دوستت دارم ، دوستت دارم
 دوستم داشته باش ، تا اعماق روحم از عشق تو لبريز شود
 اميد به تو دارم ، اميدم را نااميد نكن
 محبوب من ، دلدار من ، عشق من
 دوستت دارم ، تا دوستم داشته باشي
 مرغ عشق من ، جفت زيباي من
 دوستت دارم ، دوستت دارم
 اگر بدانم كه عاشقم هستي و مرا مي خواهي
 غم هجرانت را به جان مي خرم
 دوستت دارم ، دوستت دارم
 مرغ عشق من ، جفت زيباي من
 اميد و آرزويم ، تا آخر عمر منتظرت مي مانم
 دوستت دارم ، دوستت دارم