ديگر تبار تيره انسان براي زيست
محتاج قصه هاي دروغين خويش نيست
ما ذهن پاك كودك معصوم را
با قصه هاي جن و پري
و قصرهاي نور
آلوده مي كنيم
ايا هنوز هم
دلبسته كالسكه زريني ؟
ايا هنوز هم
در خواب ناز قصر هاي طلايي را
مي بيني ؟
(حميد مصدق)
نميدانم چه ميخواهم خدايا / به دنبال چه ميگردم شب و روز
چه ميجويد نگاه خسته من/ چرا افسرده است اين قلب پر سوز
باران را در آغوش مي گيرم
و خودم را غرق در روياي بدون تو بودن مي كنم
تو با آغوشي باز...
با آغوشي پر از نفس هاي پاييزي
به استقبالم مي آيي...
و مرا تنگ در آغوشت مي گيري
و يك نفس عميق تو كافيست
براي دوباره جان دادنم در هواي بودنت...
(فروغ فرخزاد)
آرام ميبارد باران
...ببار بر من اي باران
قطره هاي باران بر صورتم مي خورند
من چترم را ميبندم و كنار ميگذارم و خودم را به باران ميسپارم
باران با قطره هايش چهره ام را نوازش ميكند
بر لبانم مينشيند
چشمانم را ميبندم
صورتم را بوسه باران ميكند
بر گردنم ميلغزد و روي شانه هايم مكثي ميكند
مرا از عشق خيس كن باران
از شهوت لبريز كن باران
...قطره هاي باران به آرامي از شانه هايم پايين مي روند
...
باران روي تمام بدنم نشسته است
باران شديد مي شود
لباس بر اعضاي بدنم مي چسبد
...مثل زنداني كه براي بوييدن آزادي صورت خود را به ميله هاي زندان مي چسباند، بدنم خود را به لباسها مي چسباند
...
يك رعد
...و ناگهان باران بند ميايد
...و احساس آرامش مطلق
(فري ناز آرين فر)