چرا غمگيني ؟ عاشق شدم !!
آيا عشق شيرين است؟بله شيرين تر از زندگي !
چرا تنهايي؟ ويژگي عاشقاست
لذت تنهايي چيه ؟ فكر به او و خاطرات او
چرا مي روي؟ براي اينكه او نيست
دلت كجاست ؟ پيش او
قلبت كجاست ؟ او برده
پس حتما بي رحم بوده ؟ نه اصلا
چقدر دوسش داري؟ اندازه ي همه ي عالم
به نام او ...
او كه من را براي تو و تو را براي من خلق نكرده بود
به نام خداي من ... و شايد به نام خداي تو
مهم نيست قصه ي ما از كجا شروع شد
من قصه را از اينجا شروع مي كنم ، اينجا كه پايان قصه ي من و توست
و اگر بپرسي چرا ؟ در معناي مؤدبانه مي گويم : دلم خواست !
اينجا دلم مي نويسد
اينجا دلم آرام اشك مي ريزد
و گاهي اشك هايش را مخفي مي كند
تا آنچه از مفهوم غرور و شرارت در ذهن تو نقش بسته محكوم نشود !
پس به نام خداي دلم ...
همه چيز را ساده مي پنداشتم تا اسير پيچيدگي ها نباشم
اين چنين بود كه ساده از دل خويش گذشتم
حيف نمي دانستم سادگي بهايي عجيب گران دارد
و امروز دلم را به سادگي مثل كودكي گم مي كنم
باران مي آيد و دلم چون قطره اي آب مي شود و در دل زمين مي رود
اشك مي ريزم و درياي غم دلم را غرق مي كند
دل من ديگر دل نيست
خرابه اي از پاي بست ويران است
چشمانم را مي بندم
بي خبر از اينكه خواب چشمانم را كسي در ناباوريم ربود
سادگي ، باران ، اشك
حرف حساب من با شماست
چرا هيچ كس به من نگفت
مواظب دلت باش ...؟!
* ستاره *
خاك احساسم را تازه مي كند باران
زخم هاي كهنه سر باز مي كنند
سيل غم در سينه غوغا مي كند
من مانده ام و رد يك اشتباه بر دلم
و به يادم مي آيد آنروز كه گفتي
تو هر كس نيستي
و به من وعده ي باران دادي
و من امروز ورقي خشك و مچاله
به لب پنجره ي تنگ قفس
گرچه در غربت تنهايي خويش سرگرداني
ولي انكار بي معني ست
حال بگو مرا از ياد برده اي ...
* ستاره *
نا اميد نيستم
از اميد بگويم
آنچه هست
يأس مطلق نيست
عاقبت يك كليد
به قفل زنگار گرفته ي ما نيز مي خورد
همان ماه
كه به پنجره هاي ديگران مي تابد
به پنجره هاي ما نيز
خواهد تابيد
فقر ما را زيبا كرده است
يك روز
كسي نيز براي ما شعر خواهد گفت
لحظه ها را روز كرديم
روزها را ماه كرديم
ماهها را سال كرديم
اين بيهودگي را زندگي نام كرديم
