picap

آمدم تا كه تو را مست و گرفتار كنم

آن دل غمزده را محرم اسرار كنم

آمدم تا كه سلامي به تو اي نور كنم

غم و محنت همه را از دل تو دور كنم

گر چه دير آمده ام ليك همان هم زود است

بودنم در بر دلبر همه دم پر سود است

[ با تشكر از دوست عزيز (مهسا) براي ارسال شعر ]

شبها كه طلوع مي كند خورشيد

به خستگي ها سپاس مي گويم

بي شمارش دقيقه ها

در تردد رويا شناور مي مانم

تا ديري ديگر

تا غروب خورشيد در صبح

شب هاكه مي گشايد راز

از پس پشت خاطره ها

چيزي نو زاده مي شود هر دم

به آغازيدن ها سپاس مي گويم

شب ها حس مي كنم هستم

و در لا به لاي وجودم

حس مي كنم كه هنوز هستي

در سكوتي نه چندان دلچسب

با نگاهي نه چندان بي درد

به خاطر بودنت سپاس مي گويم!

[ با تشكر از دوست عزيز (ثامن) براي ارسال شعر ]

نترس

دلم تنگ نمي شود

هواي خودم را دارم

برنگردي ها

برو بگذار تنهايي

با حواس جمع

بغلت كنم برات حرف بزنم

تا حرفمان نشود اين همه و

واهمه از نبودنت حواسم را پرت نكند

خيال خام پلنگ من به سوي ماه جهيدن بود
و مـاه را زِ بلندايش به روي خاك كشيدن بود

پلنگ من ـ دل مغرورم ـ پريد و پنجه به خالي زد
كه عشق ـ ماه بلند من ـ وراي دست رسيدن بود

گل شكفته ! خداحافظ، اگرچه لحظــه ديـــدارت
شروع وسوسه‌اي در من، به نام ديدن و چيدن بود

من و تو آن دو خطيـم آري، موازيــان به ناچاري
كه هردو باورمان ز آغـاز، به يكدگــر نرسيدن بود

اگرچه هيچ گل مرده، دوباره زنده نشد امّا
بهار در گل شيپـوري، مدام گرم دميدن بود

شراب خواستم و عمرم، شرنگ ريخت به كام من
فريبكــار دغل‌پيشه، بهانه ‌اش نشنيـدن بود

چه سرنوشـت غم‌انگيزي، كه كرم كوچك ابريشم
تمام عمر قفس مي‌بافت، ولي به فكر پريدن بود

(حسين منزوي)

[ با تشكر از مهساي عزيز براي ارسال شعر ]