picap

شکایت نمی کنم ...

اما آیا واقعا نشد که در گذر همین همیشه بی شکیب

دمی دلواپس تنهایی دستهای من شوی؟

نه به اندازه تکرار دیدار و هم صدایی نفسهامان

نه ...

به اندازه زندگی .........

وقتی که اعتماد من از ریسمان سست عدالت آویزان بود

و در تمام شهر

قلب چراغ های مرا تکه تکه می کردند

وقتی که چشم های کودکانه ی عشق مرا

با دستمال تیره ی قانون می بستند

و از شقیقه های مضطرب آرزوی من

فواره های خون به بیرون می پاشید

وقتی که زندگی من دیگر

چیزی نبود . هیچ چیز به جز

تیک تیک ساعت دیواری

دریافتم باید باید باید

دیوانه وار دوست بدارم

تو را دوست ندارم نه دوستت ندارم!

اما هنگامی که نیستی

غمگینم!

تو رادوست ندارم !

امانمیدانم چرا....

آنچه میکنی در نظرم بی همتا جلوه میکند !

و بارها در تنهایی از خود پرسیده ام

چرا آنهایی که دوستشان دارم بیشتر شبیه تو نیستند...

تو رادوست ندارم !

اما هنگامی که نیستی از هرصدایی بیزارم

حتی اگر صدای آنانی باشد که دوستشان دارم

زیراصدای آنها طنین آهنگین صدایت را در گوشم میشکنند !

تو رادوست ندارم !

اماچشمان گویایت بیش ازهر چشم دیگری

بین من و آسمان آبی قرار میگیرد...

آه میدانم که دوستت ندارم

اما افسوس ...

دیگران دل ساده ام را کمتر باور دارند

و چه بسا به هنگام گذر

میبینم که بر من میخندند

زیرا آشکارا مینگرند

نگاهم به دنبال توست...

خدایا عاشقان را با غم عشق آشنا کن

ز غم‌های دگر غیر از غم عشقت رها کن

تو خود گفتی که در قلب شکسته خانه داری

شکسته قلب من جانا به عهد خود وفا کن

خدایا بی پناهم، ز تو جز تو نخواهم

اگر عشقت گناهست ببین غرق گناهم

دو دست دعا فرا برده‌ام بسوی آسمانها

که تا پر کشم به باغ غمت رها در کهکشانها

چو نیلوفر عاشقانه چونان می‌پیچم به پای تو

که سر تا پا بشکفد گل ز هر بندم در هوای تو

بدست یاری اگر که نگیری تو دست دلم را دگر که بگیرد ؟!

به آه و زاری اگر نپذیری شکست دلم را دگر که پذیرد ؟!

مـا که بـه هم نمی رسیم ، بسه دیگه بـذار بـرم

کی گفته بود به جرم عشق یه عمری پرپرت کنم؟

حیف تو نیست ، کنج قفس چادر غم سرت کنم؟

مـن نـه قلنـدر شبـم ، نـه قهـرمـان قصـه هـا

نـه برده ی حلقه به گوش ، نه ناجی فرشته ها

تـو ایـن دو روز زنـدگـی ، شبیـه مـن فـراوونـه

یه لحظه چشمات و ببند گذشتن از من آسونه

من عاشقم همین و بس ، غصه نداره بی کسی

قشنگی قسمت ماست که ما به هم نمی رسیم

خوشا دردی که درمانش تو باشی

خوشا راهی که پایانش تو باشی

خوشا چشمی که رخسار تو بیند

خوشا ملکی که سلطانش تو باشی

خوشا آن دل که دلدارش تو گردی

خوشا جانی که جانانش تو باشی

مشو پنهان از آن عاشق که پیوست

همه پیدا و پنهانش تو باشی

برای آن به ترک جان بگوید

دل بیچاره تا جانش تو باشی

این دل نوشته ها را دوستش دارم

همه ی این کلمات و وازه ها را...که نه !

که تمامی مقصود دلم را...

اهل روزگار بدانند که من او را دوست می دارم

هنوز عطر نگاه او با من است

برای من یعنی تمنای او

هنوز آن گوشه های نایاب دلم

برای بودن با او بی قرار است

هنوز نامش عزیزترین قشنگی هاست

در این اوقات ناخوش دلتنگی ها...