picap

من،تو،او

فنجان

چلیک

و دریا

گیرم ز درد – هر چه تواند بود –

سر شار و بی شکیب

فقط ماییم

اما

کدامیک دریاییم

ای خدا من به کسی کاری ندارم ولی زخم از همه خوردن شده کارم
از غریب و کسی که وصله جونه پشت پا خوردن و مردن شده کارم
کاشکی هوشیاری نصیبم نمی شد باعث رنج و فریبم نمی شد
بعضی ها قیده همه چیرو زدن بعضی ها اسیر اقبال بدن
اون بالا نشستی گوش کن ای خدا چه عذابیه به دنیا آمدن
کاشکی هوشیاری نصیبم نمی شد باعث رنج و فریبم نمی شد
آخه هوشیاری غم بزرگییه کاشکی هوشیاری نصیبم نمیشد
هر کجا پا میزارم هر جا که میرم پیشه چشمام میبینم حلقه داری
ای خدا من خودمم هیچ نمیدونم چرا هر گل پیش چشمام میشه خاری
کاشکی هوشیاری نصیبم نمی شد باعث رنج و فریبم نمی شد
آخه هوشیاری غم بزرگییه کاشکی هوشیاری نصیبم نمیشد
مرگ تدریجی شده هستی برام نقش خنده دیگه مرده رو لبام
ای خدا هر کسی از راه می رسه می کنه چاه دو رنگی پیش پام

کاشکی هوشیاری نصیبم نمی شد باعث رنج و فریبم نمی شد
آخه هوشیاری غم بزرگییه کاشکی هوشیاری نصیبم نمیشد

آره من بلد نیستم به خوبی عکسهام حرف بزنم،برای همینم همیشه سعی کردم که با عکسهام باهاتون حرف بزنم،راستش حس و حال حرف زدن،حرف های تکراری زدن و هیچی ندارم اما عکسهام هیچوقت حرف تکراری نمیزنند (هر چند که لعنتی های پست فطرت نمیزارن که آدم چهار خط از حرف دل پر از حرفش و با خیال بظاهر راحت بیاد و اینجا جار بزنه)