نه! کاری به کار عشق ندارم
من هیچ چیز و هیچ کسی را
دیگر در این زمانه دوست ندارم
انگار این روزگار چشم ندارد
من و تو را یک روز
خوشحال و بی ملال ببیند
زیرا هرچیز و هر کسی را
که دوست بداری
از تو دریغ می کند
پس من با همه وجودم
خود را زدم به مردن
تا روزگار دیگر
کاری به من نداشته باشد
این شعر تازه را هم
ناگفته می گذارم
تا روزگار بو نبرد... گفتم که
کاری به کار عشق ندارم..!
چشم های من
این جزیره ها که در تصرف غم است
این جزیره ها که از چهارسو محاصره است
در هوای گریه های نم نم است
گرچه گریه های گاه گاه من
آب می دهد درخت درد را
برق آه بی گناه من ذوب می کند
سد صخره های سخت درد را
فکر می کنم عاقبت هجوم ناگهان عشق
فتح می کند پایتخت درد را
پس این زاری نکن , هوس یاری نکن , تو ای ناکام دل دیوانه
باغم دیرینه ات , در فراق سینه ات , بخواب آرام دل دیوانه
با تو رفتم , بی تو باز آمدم , از سر کوی او دل دیوانه
پنهان کردم, در خاکستر غم , آن همه ارزو دل دیوانه
من به تنهایی یک چلچه در کنج قفس،بند،بندم همه در حسرت یک پرواز است،من به پرواز نمی اندیشم به تو می اندیشم،که زیباتر از اندیشه یک پرواز است
دلم تنگ است ...
در نبودنت تنها خیال آرام نگاهت آرامشم می دهد و
صدایت امید تمام لحظات تنهایی ...
می دانم فاصله ی تو با دلتنگی من تنها نگاهیست آرام و بلند ...
تو را به جای تمام کسانی که نشناخته ام , دوست می دارم
تو را به جای تمام روزگارانی که نزیسته ام , دوست می دارم
برای خاطر عطر نان گرم و برفهایی که آب می شود و برای خاطر اولین گلها
تو را بخاطر تمام کسانی که دوست نمی دارم , دوست می دارم
تو را به خاطر دوست داشتن , دوست می دارم
سهم من از دوری تو چیزی جز دلتنگی به اندازه دریاها،نگاهی تاریک همچون شب های بدون مهتاب و لحظه هایی که ثانیه به ثانیه میگذرند نیست
