picap

کاش می دانست کسی

زندگی هیچ گاه با من خوب تا نکرد

در قفس زندانیــم ولی

کـس حکــم آزادیـم امضا نکــرد

* * *

من ساکتـم در اوج فریــاد ها

تک درختی در میان یک کویــر

شعرهایی از جنس دلتنگی گفته ام

تا ابد در میان واژه ها اسیــر

* * *

کوچه کوچه شعر می گویم

ولی واژه واژه نشانی از درد من است

سرگذشت شعرهایم قصه شد

شکوه هایی از سرزمین سرد من است

* * *

بعد از این تصویرم دگر یک خاطره است

غصه را در عمق چشمهایم بخوان

قلب پر از عشق و گرمی خود را

دگر به رویا بخشیده ام این را بدان

 ر.الف ( رهگذر )

من سالهاست که به تلالو خسته ی یک قطره می اندیشم

سالهاست که در تلالو یک اشک می دوم

سالهاست که به معنی یک قطره ، یک اشک می اندیشم

اشکی که از شوق دیدار می چکد

اشکی که از غم دوری یار می چکــد

و یا آنکه از سوختن چشمان خسته ی یک چشم انتظــار می چکـد

و چیست معنی این قطره ، این واژه ، این اشک

که می چکد و می غلتد و می خواند

به یاد می آورد و فریــاد می زند :

آی مردم من عــــــاشقم

و سپس در خـاک می رود و ستـــاره می شود

ستــــاره ای در زمیـــن

یکی را دوست دارم

ولی افسوس او هرگز نمیداند

نگاهش میکنم شاید

بخواند از نگاه من

که او را دوست می دارم

ولی افسوس او هرگز نمیداند

به برگ گل نوشتم

من تو را دوست می دارم

ولی افسوس او گل را

به زلف کودکی آویخت تا او را بخنداند

به مهتاب گفتم ای مهتاب

سر راهت به کوی او

سلام من رسان و گو

تو را من دوست می دارم

ولی افسوس چون مهتاب

به روی بسترش لغزید

یکی ابر سیه آمد

که روی ماه تابان را بپوشانید

صبا را دیدم و گفتم

صبا دستم به دامانت

بگو از من به دلدارم

تو را من دوست می دارم

ولی افسوس و صد افسوس

زابر تیره برقی جست

که قاصد را میان ره بسوزانید

کنون وامانده از هر جا

دگر با خود کنم نجوا

یکی را دوست می دارم

ولی افسوس او هرگز نمیداند

اینــک من آن عمــارت از پای بست ویـــرانم

اگــر عمــرم به نامــردی نگیـــرد

مــرا مهــر تـو در دل جــاودانی ست

و گــر عمــرم به ناکامــی سـر آید

تــرا دارم کـــه مرگـم زندگانـــی ست