picap

همه عمر برندارم سر از این خمار مستی

که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی

تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد

دگران روند و آیند و تو همچنان که هستی

چه حکایت از فراقت که نداشتم ولیکن

تو چو روی باز کردی در ماجرا ببستی

نظری به دوستان کن که هزار بار از آن به

که تحیتی نویسی و هدیتی فرستی

دل دردمند ما را که اسیر توست یارا

به وصال مرهمی نه چو به انتظار خستی

در دایره ای که آمدن ، رفتن ماست

آن را نه بدایت نه نهایت پیداست

کس می نزند دمی در این عالم راست

کاین آمدن از کجا و رفتن به کجاست

(حکیم عمر خیام  )

گذشتم هــمه عمــــــر و هر روز رفت

ز دیروز و هـــــر روز و امروز رفت

به شــــادی و گاهـــــــی در این تیرگی

زمانی خوش و گاه در ســــــــوز رفت

چو دیدم در این خاطــــره بغـــــض دل

نیامد در آغــــوش و دیـــروز رفــــــت

ندیـــــــد ایـــن دل خســـــــته از درد را

غـمــم دید و با داغ لـــب دوز رفـــــــت

چه آتـــش زد و آتــــــش افــــــــروختـه

چه بی رحم و بی مهر و جان سوز رفت

شکســــــــــــت دلم دید و در عاشــــــقی

زمینـــــم زد و جـــــمله پــــــیروز رفت

به پائــــیز دل فصــــل ســـــرما رســـید

امــــــیدم که کشـــت و به نـــوروز رفت

( ر - امید )

بـخـتـی دارم چــو چشـم خسـرو همــه خــواب

چـشمـی دارم چــو لعـل شـیـریـن همــه آب

جـسمـی دارم چــو جــان مجنــون همــه درد

جــانی دارم چــو زلــف لیلـی همــه تــاب