picap

من از آرزوهای به بلوغ نرسیده

در کودکی مرده

از تنهایی

و از خاطرات پرپر شده

از شکستن دلها

از تن های از پشت خنجر خورده

شکــوه هـــا دارم

* * *

افسوس که تنهاییم را کسی صدا نزد

دریغا که نامم را کسی هجی نکرد

حیف کسی از این قفس مرا رها نکرد

* * *

من از تاریکی کامل

از شب هایی که تاریکی امان ماه را بریده

از سینه با قلبی تکه تکه شده

شکــوه هـــا دارم

* * *

من از سادگی

از به نگاهی دل باختگی

شکــوه هـــا دارم

ر.الف (رهگذر)

همیشه با بدست آوردن اون کسی که دوستش داری نمی تونی صاحبش بشی ، گاهی وقتا لازم هست که ازش بگذری تا بتونی صاحبش بشی

همه ما با اراده به دنیا می آییم با حیرت زندگی میکنیم و با حسرت میمیریم این است مفهوم زندگی کردن

پس هرگز به خاطر غمهایت گریه مکن و مگذار این زمین پست شنونده آوای غمگین دلت باشد

افسوس... آن زمان که باید دوست بداریم کوتاهی میکنیم آن زمان که دوستمان دارند لجبازی میکنیم و بعد...برای آنچه از دست رفته آه می کشیم

گفتم : بهــار

خنده زد و گفت : « ای دریــغ ، دیگر بهـار رفته نمی آیـد

گفتم : پــرنده

گفت : « اینجا پرنده نیست ، اینجا گلی که باز کند لب به خنده نیست 

گفتم : درون چشم تو دیگر ... ؟

گفت : « هرگز نشان ز باده مستی دهنده نیست

اینجا به جز سکــوت ، سکـوتی گــزنده نیــست »

من در پس در تنها مانده ام

همیشه خودم را در پس در تنها دیده ام

گویی وجودم در پای این در مانده بود

در گنگی آن ریشه داشت

آیا زندگی ام صدایی بی پاسخ نبود ؟

وقتی نگاه می کردم

از گل به خار رسیدم

با خود گفتم

پروردگارا ؟

چه فلسفه ای ست

در این همسایگی

و چه حکمتی ست

در این بیگانگی

( مسعود فردمنش )