بخوان با من
بخوان عاشق ترین اواز هستی را
بخوان لبیک از این معجون مستی را
بخوان با من
بخوان باران بخوان باران
بخوان افسون این دنیای بی پایان
بخوان این خوان و این میدان
بخوان با من
بخوان باران بخوان باران
[ با تشکر از مهسای عزیز برای ارسال شعر ]
دوست دارم بروم ، سر به سرم نگذارید
گریه ام را به حساب سفرم نگذارید
دوست دارم که به پابوسیِ باران بروم
آسمان گفته که پا روی پرم نگذارید
این قَدَر آینه ها را به رخ من نکشید
این قدَر داغ جنون بر جگرم نگذارید
چشمی آبی تر از آیینه گرفتارم کرد
بس کنید ، این همه دل دور و برم نگذارید
آخرین حرف من این است زمینی نشوید
فقط ... از حال زمین بی خبرم نگذارید
(ناصر حامدی)
[ با تشکر از مهسای عزیز برای ارسال شعر ]
[ با تشکر از مهسای عزیز برای ارسال شعر ]
باران! باران! دوباره باران! باران!
باران! باران! ستاره باران! باران!
ای کاش تمام شعرها حرف تو بود :
باران! باران! بهار! باران! باران!
(قیصر امین پور)
[ با تشکر از مهسای عزیز برای ارسال شعر ]
من اگر دیوانه ام
با زندگی بیگانه ام
مستم اگر یا گیج و سرگردان و مدهوشم
اگر بی صاحب و بی چیز و ناراحت
خراب اندر خراب و خانه بر دوشم
اگر فریاد منطق هیچ تأثیری ندارد
در دل تاریک و گنگ و لال و صاحب مرده ی گوشم
به مرگ مادرم : مردم
شما ای مردم عادی
که من احساس انسانی خودرا
بر سرشک ساده ی رنج فلاکت بارتان
بی شبهه مدیونم
میان موج وحشتناکی از بیداد این دنیا
در اعماق دل آغشته با خونم
هزار درد دارم
درد دارم
(کارو)
رخ نما بهر نگاهم که مرا طاقت تنهایی نیست
دل سپار بر دل عصیان که مرا طاقت رسوایی نیست
کنج میخانه شب و روزم شده نام تو باز
کن صدایم که در این میکده چو من شیدایی نیست
تار و پود دلم اینک شده غرق نیاز تو دوست
دست من گیر تو امروز که دگر فردایی نیست
یاد تو در دل من چو خون جاری گشت
همه اشکال فلک دیدم و چون تو مرا ماهی نیست
رخ نما بهر نگاهم که اینک محتاج نگهم
سجده بر نام تو دارم و دگر مرا امایی نیست
هر زمان نام تو خواندم دلم آرام گرفت
گرمتر از خانه پر مهر تو مرا جایی نیست
دل ما خانه عشق است تو بیا به مهمانی ما
باده ومی مهیاست ولی ساقی نیست
بیا تا باده بنوشیم و نشینیم بر مرکب عشق
ساقیا چو امشب گذرد دگر عمری باقی نیست