گیرم به سمت نور گشوده شود چه سود ..... وقتی که روح پنجره آلوده ی غم است
انگار که چهلم گلهای مریم است
این خانه بی حضور تو مثل جهنم است
هر چهار فصل زندگی من فقط خزان
هر ماه فصل فصل وجودم محرم است
گلبرگ چشمهای تو همواره تازه ان
د تا دستمال کوچک من خیس شبنم است
حالا تو نیستی چه بگویم که بعد از این
آینده ی تمام غزلهایم مبهم است
گیرم به سمت نور گشوده شود چه سود
وقتی که روح پنجره آلوده ی غم است
درد و عذاب و دلهره است و از این قبیل
تنها حضور مرگ در این ماجرا کم است
ای کاش مرگ هم برسد تا رها شوم
از برزخی که بی تو برایم جهنم است
« مریم ملکی »
برچسب: ،
امتیاز:
بازدید:
