picap

گذشتم از تو که ای گل چو عمرِ من گذرانی

چه گویمت که به باغِ بهشتِ گمشده مانی

به دورِ چشم تو هرچند داد دل نستاندم

برو که کام دل از دورِ آسمان بستانی

گذاشتم به جگر داغِ عشق و از تو گذشتم

به کامِ من که نماندی، به کامِ خویش بمانی

بهار عمر مرا گر خزان رسید تو خوش باش

که چون همیشه بهار، ایمن از گزند خزانی

تو غنچه بودی و من عندلیب باغ تو بودم

کنون به خواری ام ای گلبنِ شکفته چه رانی

به پاس عشق، زبد عهدی ات گذشتم و دانم

هنوز ذوقِ گذشت و صفای عشق ندانی

چه خارها که زحسرت شکست در دلِ ریشم

چو دیدمت که چو گل سر به سینه ی دگرانی

(هوشنگ ابتهاج)