من و غروب و جاده . . .
دیدم دلم گرفته!
هوای گریه دارم
تو این غروب غمگین
دور از رفیق و یارم
****
دیدم دلم گرفته
دنیا به این شلوغی
این همه آدم اما
من کسی رو ندارم
****
دیدم غروبه اما
نه مثل هر غروبی
پهنای آسمونو
هرگز ندیده بودم
از غم به این شلوغی
****
دیدم که جاده خسته س
از این که عمری بسته س
اونم تمام حر فاش
یا از هجوم بارون
یا از پلی شکسته س
اونم تمام راه هاش
یا انتها نداره
یا در میو نه بسته س
****
من و غروب و جاده
رفتیم تا بی نهایت
از دست دوری راه
یکی نداشت شکایت
****
گم شدیم از غریبی
من و غروب و جاده
از بس هوا گرفته
از بس که غم زیاده
****
پر از غبار غم بود
هر جا نگاه می کردی
کی داشت خبر که یک روز
میری که بر نگردی
( مسعود فردمنش )
برچسب: ،
امتیاز:
بازدید:
