می نویسم و به خاک که می رسم ، تو را می بینم که پشت آن چون تنهایی
با تنهایی خفته ای ، می نویسم نور و کسی می آید ، با تکه ای ماه بر دوش
می گویی خط بزن ، مگر نمی بینی ، چگونه در تاریکی ، به روشنایی رسیده ام
حالا ببین چگونه بیهوده ، این پنجره ، چراغ ، حرف ها را بر باد می نویسم
برچسب:
،
بازدید:
+ نوشته شده:
۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۲ساعت:
۰۳:۰۶:۰۱ توسط:picap موضوع:
نظرات (0)
